W sercu pustka, w głowie otchłań ciemności
Myśli jakieś zimne, do życia brak już miłości
Dusza jej szuka, a ciało staje jej na drodze
Dusza pragnie wolności, a ciało znieść już jej nie może,
Tusz na tej kartce staje się jakby czerwony
Serce me wie, że poezja od klęsk mnie wyzwoli.
Lecz po co wstawać?
By upaść na nowo?
Nie potrafię znów na nowo siebie karać!
Nie potrafię już żyć sam ze sobą!
Ja sam - jak ten orzeł biały
Co wznosi się dumnie w powietrze
I nagle kradną mu wolność, nie jest już taki wspaniały
Skrzydła mu podcinają i spadł gdzieś w otchłań pływając w powietrzu
Boże Ty mi dałeś skrzydła i chmury
I nauczyłeś jak latać miedzy nimi
A teraz zabierając mi sens życia
Chcesz powiedzieć ,że to tylko na niby?
https://www.youtube.com/watch?v=ql-suTI5NBs
