Jutrzenki blask
Morelowa jutrzenka oświetlała jej postaćPod jego dłonią piersi nabrzmiewałyZapowiadając rozkoszCicho zaczęła mruczećI prężyć się jak obłaskawiona kotkaNie pragnęła wieleKilku słów,dotyku rąkJak w modlitwie prosiła cichoDotknij mnie,dotknijWygięte ciało odkryło krągłość piersiZapraszała ciepłemZapach jej ciała zniewalałUpojność kwiatów upajała zmysłyLekkie drżenie ciała zdradzało zniecierpliwienieJestem kroplą deszczu i kamykiem na ścieżceJestem słonkiem i chmurkąJestem tą jedyną różą wśród kwitnących różJestem zboża kłosem złotymI szumem fal i piasku pyłemSzukaj, szukaj mnie wszędzieA kiedy znajdziesz jużSchowaj głęboko,jak relikwie mnie nieśmiałoI nie zgub mnie już nigdyBo ja to życia treść...https://youtu.be/nEW092nSOLMGreat !!!!
https://www.youtube.com/watch?v=bo_efYhYU2AMama wie
Oj ta mama wie, czy nie wie ?Tak z serducha powiem:
Od pewnego czasu moje życie wygląda zupełnie inaczej. Pojawiły się pewne komplikacje, których mimo wszelkich starań nie jestem w stanie ominąć. Czasem tak po prostu w życiu bywa... Sami wiecie jak to jest. Mówią, że złego diabli nie biorą. Jednak w moim przypadku, to tak jakbym stał się wyjątkiem tej reguły. A może tak mi się tylko wydaje. Może to nie ma znaczenie kim się jest w życiu, czy dobrym czy złym człowiekiem. Bo ostatecznie Pani z kosą zabiera bez żadnych zbędnych pytań wszystkich ludzi. I tych dobrych i tych gorzej postępujących (niegrzecznych można powiedzieć). Tak szczerze mówiąc, to nie chcę się przed Wami otwierać i żalić, więc nie będę tego robić. A piszę to tylko po to, abyście wiedzieli, że coś może wisieć w powietrzu. I abyście się nie dziwili, że jestem jaki jestem. Nie zastanawiajcie się nad moim charakterem, a dokładnie mówiąc nad jego zmianą. Bo sam tego nie rozumiem, ale zauważyłem, że zmieniłem się od pewnego czasu.
Odnosząc się do wyżej zamieszczonej wypowiedzi autorki Qrka. Kochana, cieszę się, że o mnie wspomniałaś na swojej BEZCZELNEJ PODRÓBCE Blogowego Przeglądu Tygodnia. Może zrobiło mi się odrobinę smutno, kiedy przeczytałem, że zauważyłaś moją zmianę charakteru. I na pewno dam Ci znać jak wrócę do siebie. Problem jednak może leżeć w tym, że mogę już nie wrócić.
Życzę Wam spokojnej niedzieli i udanego zjebanego poniedziałku.A w przyszły WEEKEND zapraszam na kolejny Blogowy Przegląd Tygodnia.PozdrawiamDamianPrzegląd tygodnia wg Qrki
Przegląd tygodnia wg Qrki
Witam serdecznie
Niedziela, to zwykle dzień, w którym odpoczywamy. Jednak nie dzisiaj, nie tym razem. Po pierwsze – świętujemy dzień matki, więc każdą mamunię należy obowiązkowo odwiedzić. Po drugie – idziemy na głosowanie, wybory do Parlamentu Europejskiego. Liczę, że każdy dzisiaj był (?) Aby nie zakłócać ciszy wyborczej (haha) napiszę tylko, że gdy usłyszałam na kogo głosują moi rodzice, to koparka mi opadła. Wyraz mojej twarzy – zapewne był bezcenny. Ale jako że w Polsce mamy demokrację, jesteśmy wszyscy duchowo i umysłowo niezależnymi jednostkami, które posiadają swobodę wyrażania poglądów i dokonywania decyzji we własnym imieniu... przełknęłam ślinę, i... spasowałam. Co i Wam polecam, w tego typu sytuacjach.
Z ciekawostek dodam, że pensja europosła wynosi 6,4 tys euro netto tj. już po odliczeniu podatków.
MAMO ,WSZYSTKIE KWIATY DLA CIEBIE
Dziękuję, że znosiłaś to, czego nie sposób było znieść,
że robiłaś coś z niczego,
że dawałaś mając puste kieszenie,
że wybaczałaś, choć nie zawsze przepraszałam,
że kochałaś, gdy kochać się nie dawało,
że mnie wychowałaś, że to Ci się udało....
A teraz do rzeczy... Aktorze... ucz się (haha)
Bru_net42 - „Tak piszą inteligentni ludzie na blogu”
Wpis, który zasiał burzę. Autor napisał, że Polska jest krajem ludzi obłożnie chorych - chorych z nienawiści. Po czym wskazał dwa cytaty – basic i capone, które miałyby być tego przykładem. Nie udzielałam się w ogóle, bo już mnie nie ruszają takie mało inteligentne porachunki blogowe. Jedynie pod koniec chcąc nieco rozładować atmosferę wstawiłam to...
co mnie totalnie rozśmieszyło, ale jak zwykle tylko mnie.
Gdyż po czasie wpis zniknął.
Autor skasował komentarz. Nie dotknęło mnie to do żywego, aczkolwiek uważam, że temu Panu, a także niektórym osobom tutaj naprawdę brakuje dystansu do pewnych spraw. A szkoda.
Bloger - #2 Blogowy przegląd tygodnia
Ancymonek wśród blogowiczów. Ośmielił się skomentować mnie, więc teraz masz za swoje. Nie pojmuję dlaczego uważasz i powtarzasz to ciągle, że się Ciebie wstydzę. Czy to dlatego, że ukryłam na profilu prezenty? To nie tak. Lubię Cię, ale zwyczajnie już jest mi zbyt słodko. Tak nagle człowiek, który był dla mnie niczym diabełek, bystry, nieokrzesany, niedostępny i tajemniczy, zaczął się robić... przesadnie miły, niczym ciotka Jadzia. Coś mi w tym wszystkim nie gra. Miałam ochotę napisać – kim jesteś i co zrobiłeś z Damianem? Podobnie jest z Twoimi blogami... daj znać jak wrócisz do siebie.
Crisstimm – Maty (opowiadanie)
Crisstimm to jedna z niewielu osób, których blogów nie czytam. Nie czytam też jej komentarzy, gdyż musiałabym to robić ze słownikiem wyrazów obcych. To tyle (haha). Wiem jedynie, że strach się odezwać, bo ma całą zgraję wielbicieli niczym smerfetka w smerfnej wiosce. No cóż, bywa i tak. Mam do tego pełen luz, jakby co, to znaczy, nie przeszkadza mi to w żaden sposób.
Beauti_46 – Muito obrigado Liszboa
Bardzo ciekawy blog. Nie za długi, nie za krótki. Barwna relacja z wyprawy do Portugalii z dodatkiem zdjęć. Przeniosła nas na chwilę w tamten klimat. Mnie osobiście zainspirowała i chciałabym aby takich wpisów było więcej. "Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja" - cudowny cytat, z cudownej piosenki. Takie podejście by mi się bardzo przydało, więc podziwiam.
Pozdrawiam serdecznie zgromadzonych, ciekawskich.
26 Maj
„Jest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca - to miłość macierzyńska." (Józef Ignacy Kraszewski)
...Radosnego świętowania Dnia Matki,miłych wspomnień i serca pełnego czułości życzę...
Maty (opowiadanie)
"Co napisane perom ne wyrubajesz i toporom".
Nie mogę sobie dokładnie przypomnieć wizerunku matki, jednak to raczej nie jest wina mojego wieku, czy upływu czasu. Mam kilka jej fotografii, nawet takich, na których jest jeszcze młoda i gibka ale i taką, gdzie jako dumna matrona siedzi w otoczeniu dzieci na krześle, a na drugim, trochę jakby z boku ojciec - sam.
Opisać słowami mogę ją nawet dokładnie, jednak gdy skupię się na wspomnieniu o niej, zamknę oczy i próbuję odtworzyć rysy, to przywołanie obrazu twarzy jest niewykonalne. Za to wciąż pamiętam dotyk jej ręki na moim ramieniu. Palce zaciskające się na ciele, sprawiające ból, a zarazem tworzące najsilniejszą nić porozumienia, jaka wytworzyła się kiedykolwiek między nami. Pamiętam ten gest doskonale, równie dobrze jak twarz Jefima Matejuka, który patrząc mi prosto w oczy syczał:
- Nu maleńka, a powiesz to grzecznie wujkowi, gdzież twój tatuś się zawieruszył, hę?
Nawet po ponad siedemdziesięciu latach, wspominając tę chwilę, czuję, jak spowija mnie jego cuchnący oddech, wnika w moje włosy, oczy, usta, a mnie ogarnia wrażenie odrętwienia paraliżującego od palców u stóp po koniuszek języka. To już nie był ten sam jowialny sąsiad, ryczący donośnym głosem sprośne przyśpiewki, gdy wraz z ojcem wracali z karczmy po dobiciu targu o konia. To był najprawdziwszy potwór, który wychylił się w biały dzień z czeluści smolistych nocy dzieciństwa.
Mieszkaliśmy w Równem, na Wołyniu. Matka, Polka była najmłodszym dzieckiem z siedmioosobowej czeredki i jedyną córką swoich rodziców. Pamiętam jak uwielbiała śpiewać przy pracy w gospodarstwie, robiła to zarówno po polsku, jak też ukraińsku. Głos miała jak dzwon, a może dzwoneczek, raz silny i donośny, innym razem chwytający za serce delikatnością i słodyczą. Choć zahukana przez męża i podporządkowana bezwzględnie jego woli, w kwestii przynależności narodowej i kultywowania jej, wykazywała niezwykłą stanowczość. Ojciec mój, Ukrainiec, choć jak na ówczesne czasy światły i wykształcony człowiek, nauczyciel, był tyranem jeśli chodzi o egzekwowanie posłuchu w rodzinie i bezwzględne uznawanie jego autorytetu. Wciąż pamiętam jak przy składaniu życzeń bożonarodzeniowych staliśmy w kolejce by ucałować jego dłoń, albo scenę, gdy mama biega po kuchni z miską gorącej zupy, by ukochany Mikołaj nie poparzył warg.
Byłam drugą córką, po mnie urodziły się jeszcze dwie siostry i brat. Druga. Nie pierwsza, wyczekana i posiadająca w jakimś wycinku czasowym rodziców tylko dla siebie, nie najmłodsza, skupiająca uwagę reszty domowników, no i nie syn, dziedzic i oczko w głowie każdego z nas, tylko ta druga. Nijaka. Zresztą nawet bez liczebnika byłam mdła. Blondyneczka z mysimi ogonkami, szczupłą twarzyczką, delikatną, bladą cerą i wodnisto-niebieskimi oczyma. Przemykałam niezauważona przez większość dzieciństwa i robiłam wszystko, aby tak pozostało też w późniejszym życiu. Odzywałam się rzadko i tylko wtedy, gdy najstarsza z rodzeństwa, Natalia akurat nie miała nic do powiedzenia, a młodsze nie absorbowały uwagi rodziców swoim krzykiem. Nawet wtedy byłam wyszydzana przez resztę rodziny: głupiutka Oksana, znów sama nie wie co chce powiedzieć, gapa, a poszła ty lepiej kurom ziarna podrzucić. Nie płakałam słysząc lekceważące słowa, uważałam, że słusznie mi się należą i są zupełnie normalne. Byłam przecież nikim ważnym, kolejną dziewczynką w rodzinie i to raczej z gatunku tych nieudanych. Nie litowałam się nad sobą, bo nikt tego nas nie uczył. Miałam co jeść, swoje miejsce do spania i całkiem dobre sukienki po starszej siostrze. Obowiązki starałam się wykonywać sumiennie, ale też bez zbytniego zaangażowania.
Jednak znalazłam w miasteczku kogoś, z kim umiałam prawdziwie rozmawiać. Abigail. Już sam dźwięk jej imienia był dla mnie pełen egzotycznego posmaku i obietnic niezwykłości, a ona sama spełnieniem tego wszystkiego.
Miała prześliczne, złociste włosy, mleczną cerę i urodę taką, że dziś niejeden reżyser dałby się pokroić by ją mieć w obsadzie swojego filmu. Córka ciemnolicych i czarnowłosych rodziców, swoim wyglądem zadziwiała nie tylko społeczność żydowską, ale budziła też podziw wśród Ukraińców i Polaków.
Podziw to jednak nie sympatia i choć chłopcy cmokali na jej widok, ich matki spluwały z pogardą, odwracając głowę i mrucząc coś pod nosem.
Pamiętam rozmowę między rodzicami, gdy mama po urodzeniu najmłodszej z moich sióstr nieśmiało zaproponowała:
- Dajmy jej Abigail na imię, może będzie równie ładna.…
Ojciec nie uniósł nawet głosu, tylko stanowczo i zimno uciął temat.
- Nie, nikt w rodzinie nie nosił takich dziwacznych imion i nikt póki żyję nosić nie będzie. Wybrałem już zresztą - Galina.
Matka lekko pochyliła głowę odpowiadając;
- Nuu, też ładnie. Niech będzie Galina.
Abigail, do dzisiaj nie wiem dlaczego, przywoływała mnie, ilekroć widziała, że kręcę się przy obejściu jej rodziców. Starsza była ode mnie o jakieś dziesięć, może dwanaście lat. Wydawała mi się uosobieniem nie tylko piękna, ale i szlachetności, a fakt, że zdawała się czerpać niekłamną przyjemność z mojego towarzystwa czynił ją w oczach moich prawdziwym aniołem. Pamiętam, jak kiedyś stercząc u jej boku, podczas wyrabiania ciasta na chleb, poproszona zostałam przez nią, aby odsunąć jej włosy opadające na oczy, bo sama miała ręce ubrudzone mąką. Gdy delikatnie i z przejęciem spełniłam jej prośbę uśmiechnęła się do mnie.
- Ech Kseniu, mało gadasz i nie odrosłaś jeszcze całkiem od ziemi, ale jesteś dobrem, które zesłał sam Adonai.
Potem ojciec zabronił mi biegać w tamtą część miasteczka, gdzie mieszkali Żydzi. Cierpiałam straszliwie i tęskniłam za Abigail, jednak nie przyszło mi do głowy by złamać ojcowski zakaz. Gdy zaczęły się niespokojne dni i ludzie patrzyli na siebie spode łba, nawet w obrębie własnej nacji, tamta część osady przestała istnieć. Nie pamiętam dokładnej daty, chyba nawet jej nie znam, jednak w końcu dotarł do mnie fakt, iż w domu Abigail i jej sąsiadów nikt już nie mieszka, a jej samej nigdy nie spotkam.
- Nu krasawica, gadaj pókim dobry... - Matejuk patrzył na mnie próbując wzrokiem zmusić mnie do posłuszeństwa, jednak nie mając śmiałości w obecności matki mnie tknąć.
Mama stała wyprostowana i sztywna jak kij i choć wiedziałam, że umiera ze strachu o mnie i o pozostałe dzieci, to jej mina i postawą zdawały się kompletnie onieśmielać sąsiada.
- Mówiła ja ci Jefimie, że dziewczyna nic nie wie jako i my wszyscy. Mikołaj niezwyczajny spowiadania się babie, a co dopiero dzieciom. Ot, poszedł, to i pewnie wróci… albo i nie... A ty mi tu dziecka nie strasz i nie pohukuj na nie. Masz coś do roboty to bierz się, nie masz to napij się gorzałki i legnij, a nam spokój daj, bo jeszcze sama na tym świecie nie jestem.
- Nie szczekaj mi tu polska suko bo i na ciebie i twój pomiot czas się odpowiedni znajdzie. Przyszedł ja jeszcze po sąsiedzkiej znajomości...
- Grozisz mi? - matka uniosła głos i puściła moje ramię unosząc rękę z zaciśniętą pięścią. Twarz jej wykrzywiła się w paskudnej parodii uśmiechu ale oczy zapowiadały, że nie zrobi kroku w tył, jeśli zajdzie potrzeba działania. Matejuk wycofał się, nie czując się zbyt pewnie sam, choć chłop z niego był tęgi i postawny.
- Nu przyjdę tu jeszcze z towarzyszami moimi, to i poigrać można będzie i popatrzeć jak te twoje polskie oczy łzy ronią. Grzecznie ja dziś pytał ale w następny czas to mi z tej grzeczności ubędzie… Do pobaczienia.
- Won!
Matejuk wycofał się. Dopiero, gdy jego oddalająca sylwetka zrobiła się niewyraźna rozpłakałam się. Matka szturchnęła mnie;
- Czego beczysz głupia? Leć lepiej szukać Natalii bo znów się zawieruszyła. A wracajcie mi tu szybko nazad.
Chwyciła wiadro z mlekiem, które stało po wieczornym dojeniu na progu chałupy. Scena z Matejukiem rozegrała się na naszym podwórzu. Młodsze dzieciaki pochowały się w izbie, gdy tylko pojawił się obcy człowiek w obejściu, a starsza siostra swoim zwyczajem już wcześniej zapadła się pod ziemię. Dlatego to mnie wziął na cel Matejuk licząc, że najszybciej zdradzę kryjówkę ojca.
Tato uciekł trzy dni wcześniej. Wyszedł w nocy, gdy spaliśmy, a na pytania do matki gdzie podział się, tamta wzruszyła jedynie ramionami i przykazywała jakąś robotę. Wtedy nikt nam dzieciom nie tłumaczył się z niczego, a nam do głowy nie przyszło by się temu dziwić. Jednak jeść trzeba i matka dokładnie opisując mi i Natalii miejsce w pobliskim lesie, kazała nosić tam co dnia strawę. Jak później się dowiedziałam, a może sama domyśliłam, ojciec ukrył się bo chcieli wcielić go do bojówki ukraińskiej.
Obecność niemiecką czuło się już na karku, choć samych żołnierzy widziałam zaledwie trzykrotnie i to z daleka.
Posłusznie oddalałam się szybkim krokiem, rozmyślając w jakim to miejscu mogła skryć się moja starsza siostra. Zatrzymał mnie głos matki.
- Oksana!
Odwróciłam się.
- Zuch dziewczyna. - Uśmiechnęła się.
To był chyba kluczowy moment w mym życiu, wtedy poczułam się prawdziwie ważna, spełniona i kochana. I jeśli miałabym przypomnieć sobie jej rysy, to właśnie z tamtej chwili, gdy widziałam ją z przekrzywioną chustką na głowie i z podkasaną spódnicą, której nie zdążyła opuścić w chwili przybycia sąsiada, a może nawet nie pomyślała o tym.
Biegłam jak na skrzydłach. Czułam prawdziwe szczęście płynące z pochwały mamy. Wiele lat później, gdy wiedziona wiarą, nadzieją i miłością kroczyłam z ukochanym u boku w drodze do ołtarza, nie czułam takiego uniesienia jak w tamtym momencie.
Uciekliśmy z tamtego miejsca zanim sąsiedzi przyszli ponownie. Tato wrócił następnej nocy i spakowawszy cenniejsze rzeczy, wyruszyliśmy do Polski. Sprzedażą zwierząt i tego, czego wziąć się nie dało zajęła się ciotka Horpyna. Ojciec umiał doskonale po polsku i przyjąwszy nazwisko matki zataił swoje pochodzenie. Nam zakazano wspominać o korzeniach ukraińskich. Tak mocno wpajano nam, abyśmy nigdy nie wracali do tamtych dni i tamtych okolic, że nawet dziś nie umiem zbudować ani jednego poprawnego zdania po ukraińsku.
Mama zmarła gdy miałam dwadzieścia siedem lat. I choć jej obraz zatarł się we mnie wciąż pamiętam jak śpiewała głośno „tam” i cichutko „tu”:
Czom ty ne pryjszow
Jak misiac zijszow,
Ja tebe czekała.
Czy konia ne maw,
Czy steżky na znaw,
Maty ne puskała?.
https://www.youtube.com/watch?v=L6jODcWsJcUDla Ciebie Mateńko
Na skrzydłach anioła życzenie dla Ciebie Mateńko wypiszęSpoglądam w niebo i zawsze widzę CiebieTwoja twarz w aureoli uśmiechuPamiętam kiedyś mi płakać zabronilaśPrzyrzekłam choć nie raz przyrzeczenia nie dotrzymałamPłakałam...Tęsknota wcale nie maleje...i tak do końca zostanieTwoje ciepło ramion,Boże wspomnienia zawsze wracająMateńko gdzie mam Cię szukać...gubię sięWidzę Cię Matuś z różańcem w dłoniKiedy modlitwy za zdrowie dzieci odmawiałaśKiedy długie noce przy łóżku siedziałaśTeraz wraca mi ten widok drogiI twarz skupiona i szept modlitwy słyszęZawsze godziłaś się z wyrokami BogaI nas od zarania samego uczyłaś życia prawegoI tego że dobro zawsze wracaDziś święto Twoje i może dlatego zasnąć nie mogęWracają teksty i słowa TwojePodarować Ci chcę kwiaty z naszych łąkNajbardziej je lubiłaś zawsze ze spaceru przynosiłyśmyMówiłaś,, spójrz jak one się cudnie uśmiechają,jaką czystą dusze mają,,Ująć chcę Twoje dłonie i długo trzymać w swoichI patrzeć w oczy kochane i krzyczećMatuś tak bardzo kocham CięI tak bardzo brakuje mi Cię...https://youtu.be/dnljrrWu8bYKocham Cię Mamo.Powspominajmy.
Słowa Twoje zawsze koją,
dom Twój moją jest ostoją.
Twe porady sobą chłonę,
miłość składam w Twoje dłonie.
Tak przykładnie przy mnie trwasz,
dajesz wszystko mi, co masz.
Spokój w Tobie niesłychany,
serca ciepłem rozświetlany.
Twarz - natura wygładzona,
czasem wprost nie poruszona.
Słów brakuje Twej osobie
i nikt się nie równa Tobie!
A mi właśnie jest to dane,
mieć tak wyjątkową Mamę!https://www.youtube.com/watch?v=wYVzU6odGIE
#2 Blogowy Przegląd Tygodnia
S i e m a c i e l u d z i e !
Czas na kolejny Blogowy Przegląd Tygodnia, czyli stój, bo strzelam!
Za nami smutne i deszczowe dni. Teraz odwiedził nas piękny weekend, co mam nadzieje sprawi, że ogrzeje nas pozytywny nastrój. Bo przed nami znów deszczowe dni.
Zapraszam Was do wspólnej zabawy i liczę na Wasze cenne uwagi i wredne komentarze.
W ubiegłym tygodniu nie działo się nic szczególnego na blogach. Były jakieś drobne kłótnie, o których nie warto wspominać. Ktoś coś komuś powiedział i ktoś inny się obraził. Jedna laska wytykała drugiej to, że ustawia zdjęcia profilowe ściągnięte z neta. Ktoś kogoś opluł, inny zaś chyba przeprosił. No nuda, nuda...
Qrka
Pamiętajcie aby jutro pójść na wybory! Zażartujmy z nich wszystkich stuprocentową frekwencją. W tym roku niech nam to się uda. Na kogo chcecie zagłosować? Mówcie zaraz! Bo ja wciąż się waham między Mao Tunga a Adolfem Hitlerem. A tak serio... Na kogo głosować?
Pasjonatka51
Pajonatka podzieliła się z nami jednym ze swoich ulubionych utworów OneRepublic – Love Runs Out.
https://www.youtube.com/watch?v=0OWj0CiM8WU
Alfa Muscae
Skandal! „Penis jest jak pies: plącze się miedzy nogami, lubi jak się go głaszcze, cieszy się razem z panem” Przeczytałem ostatni wpis autorki pt. ,,Ech te złe kobietki!”. I wymyśliłem pytanie za sto punktów: Uwaga! Kiedy Alfa Muscae myśli? Odp: Podczas seksu, ponieważ wtedy jest podłączona do mózgu. (Ha ha ha). W swoim poniedziałkowym wpisie Alfa, postanowiła zabawić się kosztem mężczyzn. W dziewiętnastu punktach swojego złośliwego dowcipu, zdefiniowała mężczyzn jako bezmózgie istoty, którymi można swobodnie manipulować. Jednak ja mówię: NIE! No i na tym skończę (śmiech). Bo nie mam dzisiaj argumentów do obrony. Prawda jednak jest taka, że my Was kochamy, a z Wami w tej sprawie bywa różnie...
Mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu, porwie Was wena twórcza albo jakaś niewytłumaczalna wściekłość. Przez co wpisy na blogowej arenie, staną się bardziej interesujące. Bo tak szczerze mówiąc. Spać mi się chcę jak Was czytam! Czego i Wam życzę.Usłyszane
Trzy staruszki chciały wypożyczyć łódkę. Jednak nie miały karty pływackiej
Poszły wiec do ratownika by wyrobić sobie taki dokument. Ratownik nie był do końca przekonany, czy sobie babcie poradzą, one jednak nalegały.
Pierwsza do wody wskoczyła 60-latka i z dużą prędkością przepłynęła odległość miedzy bojami.
-jak pani to zrobiła?
-byłam mistrzynią Europy!
po chwili do wody wskoczyła 70-latka. Przepłynęła te sama odległość jeszcze szybciej.
- nie wierze, jak to możliwe?
- kiedyś byłam mistrzynią świata!
Na koniec wskoczyła 80-latka i przepłynęła ten sam odcinek najszybciej.
Ratownik przeciera oczy ze zdumienia:
Jeśli jedna z pań była mistrzynią Europy, a druga świata, to pani kim była?
- byłam prostytutka w Wenecji i nie miałam gondoli.
:))to nie twoja wina
gorejące morze brzegi rozrywa
falami tłukącymi o żebra grzeszników
a huk jego potęg dosięga Tronu
głuchego na agonalne błaganie w rozpaczy
trujące wody czekają na statki
transportujące kolejny grzech
lecz ciebie nie będzie na żadnym z nich
gdzieś w lewym uchu zamiesz(k)ał szept
nakłaniający by dawać mu wiarę
że odpowiadasz za wszystko co było złe
jedyne co musisz to przestać słuchać
dawaniu wiary w ten jad połóż kres
opodal morza co brzegi wciąż rwie
naciekło jezioro – niewinnych krew
i twoja własna przelała się weń
i lać się wciąż będzie aż przyjdzie dzień
w którym usłyszysz tej prawdy zew
nie jesteś winna niczemu co złe
każdy kto twierdzi że było inaczej
niechaj nie pyta jaki ten statek ma celRadek radzi.
Chcę być fair wobec kolegów z PiS i uważam, że są powody dla których można w niedzielę oddać głos na partię Jarosława Kaczyńskiego.Jeśli:
- Uważasz, że księży i biskupów nie obowiązuje kodeks karny - głosuj na PiS
- Lubisz odmawiać różaniec z pedofilem z Radia Maryja - głosuj na PiS
- Chcesz aby na Srebrnej powstały Wieże Kaczyńskich - głosuj na PiS
- Chcesz pełzającego Polexitu - głosuj na PiS
- Uważasz, że w Smoleńsku był zamach - głosuj na PiS
- Uważasz, że Macierewicz był zbawieniem dla wojska, Zalewska dla szkół a Jurgiel dla rolnictwa - głosuj na PiS
- Uważasz, że Lech Kaczyński był wyższy i większy od Józefa Piłsudskiego - głosuj na PiS
- Nie lubisz Arabów, nawet jeśli są to konie w polskich stadninach - głosuj na PiS
- Podobają Ci się dwórki Glapińskiego - głosuj na PiS
- Skorzystałeś jako słup w SKOKach - głosuj na PiS
- Wierzysz paskom w TVP - głosuj na PiS
- Ufasz, że Prokuratura Ziobry jest apolityczna - głosuj na PiS
- Masz kredyt na telefon z Pekao - głosuj na PiS
- Kibicujesz Pawłowicz i Tarczyńskiemu - głosuj na PiS
- Uważasz, że polskie decyzje powinny być konsultowane w tajemnicy na zamkach w b.NRD albo w siedzibie Mossadu - głosuj na PiS
- Uważasz, że bankierzy powinni się opłacać Komisji Nadzoru Bankowego - głosuj na PiS
- Uważasz, że szczytem uczciwości jest niezapłacenie faktury za wykonane usługi - głosuj na PiS
- Polacy powinni zasuwać za miskę ryżu - głosuj na PiS
- Sędziowie, nauczyciele i niepełnosprawni to podejrzane kasty - głosuj na PiS
- Proszę Państwa o pomoc w uzupełnieniu tej listy
- Jeśli uważasz, że flaga Unii to szmata, głosuj na PiS
- Jeśli uważasz że Unia narzuca nam elektrooszczędne żarówki - głosuj na PiS
- Jeśli sądzisz, że Kurski robi lepszą propagandę od Urbana - głosuj na PiS
- Jeśli sądzisz, że Rydzyk słusznie dostał pieniądze przeznaczone na walkę ze smogiem - głosuj na PiS
- Jeśli wierzysz, że Rydzyk dostał limuzynę od bezdomnego - głosuj na PiS
- Jeśli dajesz wiarę, że premier Szydło jechała w Oświęcimiu 50km/h - głosuj na PiS
- Jeśli wierzysz, że Ziobro nie powiedział Kaczyńskiemu o zeznaniach Goldfingera - głosuj na PiS
- Jeśli chcesz wymazania z historii Polski Wałęsy, Bartoszewskiego i Geremka a wpisania w ich miejsce braci Kaczyńskich - głosuj na PiS
- Jeśli uważasz, że Berlin zdobyła Brygada Świętokrzyska wspierana przez żołnierzy wyklętych - głosuj na PiS
- Jeśli lubisz całować się z bokserką - głosuj na PiS
- Jeśli dumny jesteś, że nauczyliśmy Francuzów jeść widelcem - głosuj na PiS
- Jeśli uważasz, że SOP chroni VIPów skuteczniej niż robił to BOR - głosuj na PiS
- Jeśli cieszysz się, że Twoje dziecko nie dostanie się do wymarzonego liceum - głosuj na PiS
- Jeśli planujesz wakacje na San Escobar - głosuj na PiS
- Jeśli uważasz, że do Unii wprowadzili nas Morawiecki z braćmi Kaczyńskimi - głosuj na PiS
- Jeśli pochwalasz palenie książek Harrego Pottera - głosuj na PiS
- Jeśli uważasz, że szczepionki powodują autyzm - głosuj na PiS
Poczekalnia snu...
W poczekalni snu kolejki nie maTu czas doganiamNie śpieszy się niktZakładam księżycowe okularyGwiazdy przyjaźnie mrugająW nieznane galaktyki zapraszająGdybym mogła być latarnią Twojej duszyGdybym wiedzę tajemną posiadałaWywróżyła bym rapsod nadzieiDuszę zmęczoną był uspokoiłaPo prostu bym była...Chwile w zakrętach zostająZasypiam w nie dopisanym wersieW życiu co drogą nieznaną jestPodążam co noc do krainy snuW dniu bez dotyku i zdarzeńBezwład ...nie dzieje się nicCisza przed burzą ...wieje wiatrGałąź gruszy o szybę uderzaRozprasza sen...A zegar bez wzruszeń miarowoOdmierza czas tik -takPoliczka nie drapie szorstki zarost TwójTęsknota przez duże TPustki nie wypełnia nicI zapach perfum gdzieś znikłhttps://youtu.be/5TErNofu6L4Muito obrigado Liszboa
Krótko, bo krótko ale fundowanej okazji nie zagląda się w zęby... czy jakoś tak :) Na tydzień pojechałam do Lizbony. Postanowiłam odpocząć. Dwa dni na plaży Quincho, leżenie plackiem i nicnierobienie. Wystarczyło. Normalnie nie potrafię trwać dłużej w takim stanie. Poza tym szkoda być w takim miejscu i nic nie zwiedzić, zobaczyć, posłuchać, zjeść i wypić. Więc zaczęliśmy inaczej nieco modelować kolejne dni. Zaczęliśmy od spacerów po Lizbonie ale to nie jest takie łatwe. Położona na wzgórzach zmusza to ciągłych wspinaczek i ostrych zjazdów w dół. Straszne stromizny i trochę męczące. Więc za 20 euro wykupiliśmy jazdę słynnym tramwajem. Wskakujesz i wyskakujesz kiedy chcesz, zwiedzasz, oglądasz i znowu wskakujesz i tak możesz przez 24 godziny. Potem bilet jest już nie ważny. Każdego wieczora wybieraliśmy inny lokal by skosztować tutejsze specjały - oczywiście ryby i owoce morza. Odradzam grillowaną makrelę (bo przyrządzają niepatroszoną - fuj) polecam krewetki w sosie maślano-czosnkowym. Wino do kolacji i po (bardzo tanie i smaczne ale ja koneserem nie jestem więc to już na własną odpowiedzialność) . Zabieraliśmy flaszkę i ruszaliśmy na taras widokowy na panoramę miasta o zachodzie słońca - piękny widok na jedyny ale ogromny most i Cristo Rei po drugiej stronie Tagu. W wielu miejscach grają i śpiewają fado - bardzo miłe klimaty. Jeden wieczór spędziliśmy na klifach w okolicy Boca Inferno w Cascais. Z otwartą buzią zwiedzałam klasztor hieronimitów w Belem (dzielnicy Lizbony) a następnie przeskoczyliśmy kilka wieków i wylądowaliśmy w nowoczesnym MAATcie. Akurat w tym czasie kwitły jacarandy - drzewa o fioletowych kwiatach i pięknym zapachu. Codziennie do kawki zajadałam się pastele de nata (francuskie ciastko z kremem budyniowym) ale też jako ciekawostkę skosztowałam ciastko rybne z owczym serem w środku - pychota serwowana na ciepło z obowiązkowym kieliszeczkiem porto. Wiele kamienic udekorowanych jest pięknymi i niepowtarzalnymi mozaikami ale nowe budynki i i całe osiedla buduje się już 'po europejsku' - jadąc na lotnisko miałam wrażenie jakbym jechała przez Ursynów - takie normalne blokowisko, nic portugalskiego.
Z zycia patrtii rzadzacej...
Ostatnia prosta przed gonitwą do europarlamentu. Po tym jak sprawa spółki Srebrna nieco przyschła w sztabie na Nowogrodzkiej zapanował full chillout, poparcie PiS 110% z tendencją wzrostową. No ale oczywiście masoneria się zgadała z lewakami i powstało lobby pedofilsko-murarskie i od razu zaczęło robić Jarkowi koło pióra. Pierwsi lont odpalili Sekielscy i kiedy się okazało że motłoch zamiast zgłębiać wiadomości z publicznej kablówki ogląda YouTube, Jarkowi zaczęło się trochę dymić koło kupra, ale bez nadmiernej paniki. Akurat kartofel odbywa tournee po gminach i z mównicy chlapnął że zgody na molestowanie seksualne dzieci nie ma i w związku z tym proponuje 30 lat chliwa za ciągoty do dzieci. Marszałek Kuchciński reszty konwencji nie pamięta, bo zemdlał. Oczywiście na fali wyświetleń filmu braci Sekielskich w sejmie odbyła się debata. I zaś rympał, bo poseł Nitras, wychowanek Donalda schodząc z mównicy sejmowej położył przed prezesem Polski dziecięce buciki. Kiedy rzucił okiem na prezent zrozumiał że obuwie będzie za duże, więc załatwił oponenta oddechem Ryszarda Terleckiego. Nitrasem aż zachwiało gdyż Ryszard chuchnął oddechem pochodzącym jeszcze z czasów kiedy z Korą jarali dżojnty. Parlamentarzysta Sławomir jednak opanował chwilową niedyspozycję i ponowił próbę wręczania prezentu. I tutaj się naciął, bo do akcji wkroczyli zawodnicy drugoliniowi, intelektualista Suski oraz człowiek ulicy i kreszu Jaki Patryk który z niejednej klatki schodowej chleb spożywał. Ja się zastanawiam po co Jarkowi ochrona za półtorej bańki rocznie skoro ma takie bullterriery w obejściu. Po debacie chciano przepchnąć zapis w ustawie o tym że jeżeli pedofil zapłaci za bzykanie dzieciaka to wszystko jest w porządku. To niestety nie przeszło i Kuchciński dalej musi lecieć na nervosolu.
Kiedy już emocje związane z filmem nieco opadły w Busku-Zdroju odbyły się gminne zawody w obieraniu funkcjonariuszy policji ze skóry. I tutaj były nadzieje na poprawę w sondażach PiS gdyż zawodnik ze stajni Zjednoczona Prawica Łukasz Sz, wcześniej będący Łukaszem Szumilasem sprawił ogromną niespodziankę i zajął pierwsze miejsce w tym, jakże widowiskowym turnieju. Jako jedyny śmiałek przystąpił do obierania kozikiem dwóch funkcjonariuszy policji jednocześnie co oczywiście zasługuje na należyty aplauz kibiców sztuk walki. I tutaj ujawniła się kolejna wspaniała cecha polityków Zjednoczonej Prawicy, a mianowicie- SKROMNOŚĆ. Mimo tego że zdjęcia z nieoszlifowanym diamentem sportowym posiadają, pan premier Beata Szydło, pani premier Mateusz Morawiecki czy też posłowie Gowin oraz Jaki żadne z nich nie przypisywało sobie zasług za ten sukces na światową skalę. Prawi i Skromni.
Kiedy już sportowiec został umieszczony w odosobnieniu kij w szprychy Krzywoustemu wpakowała Gazeta Wyborcza publikując tekst sugerujący że Matołusz się uwłaszczył na gruntach należących do kościoła. Buhahahaha. Zapłacił za działkę pod Wrocławiem 700 kafli. No ale pismakom z GW było mało więc dodali że w momencie kiedy Krzywousty u notariusza robił to co najbardziej lubi Anżej czyli podpisywał akt notarialny morgi były warte jakieś 4 bańki. No to już jest hajs za jaki Mike Tyson w latach świetności przeżyłby jakieś 2 tygodnie. Ale jakby było mało to GW jeszcze dołożyła do pieca i wyjawiła że akurat w miejscu gdzie Krzywousty nabył glebę w promocji jest planowana budowa drogi szybkiego ruchu, a w związku z tym grunty są już warte jakieś siedem dych, licząc w milionach. No niby takich kwot elektorat PiS nie ogarnia nawet na koziołku przed kolekturą Lotto, ale lekki kwas pozostaje. Dlatego Krzywousty po przeczytaniu jednego akapitu artykułu w którym gwiazdorzył jak Dżoan Collins dostał piany jak myjnia dla samochodów ciężarowych i ogłosił że pozwie Wyborczą do Ziobry, pardonsik...do sądu. Może to zrobić w trybie wyborczym, ale wydyga, bo to różnie bywa i zaczną pytać skąd i od kogo, a po co człowiek dwukrotnie skazany prawomocnym wyrokiem sądu za kłamstwa ma znowu udowadniać że jest krystalicznie czystyI love You performed by Billie Eilish
https://www.youtube.com/watch?v=eM4IHJ2GxSwTak piszą inteligentni ludzie na blogu
cytuj Basic : Cześć Capone. Oni rzeczywiście Twój blog potraktowali całkowicie poważnie. Ja traktuję ich, jako osoby niezbyt rozgarnięte, fanatyczne i nie posiadające własnego zdania. To, że dałeś im bana, jest normalne, gdyż trudno wysłuchiwać bredni i pomówień, mających się, nijak, do prawdy. Wczoraj mnie poniosło i wpisałam tam trzy, czy cztery komentarze. Choć wątpię, czy to odniesie jakiś skutek. Teraz zajrzałam - blog " prawdziwego Polaka", nie potrafiącego pisać po polsku, znikł. Jednak, już wczoraj, przewidziałam że to może nastąpić. Zrobiłam zdjecia, na pamiątkę bezdennej głupoty....Capone15042 cyt.Na temat tych ludzi pisałem już wielokrotnie, to jest inna cywilizacja wychowana na PiS-owskich szczujniach typu Gazeta Polska, czy w Sieci, które to szczujnie wykreowały ich sposób patrzenia na świat. A patrzenie to sprowadza się do jednego: kto nie z nami ten wróg! Każdy, powtarzam każdy, który ośmieli się ich skrytykować zostanie opluty, zwyzywany, oczywiście zaraz znają mu dziadka w UB, oraz ojca w milicji! Dla tej tłuszczy nawet najwybitniejsi ludzi, profesorowie, czy aktorzy nie popierający ich politycznych idoli, to ścierwa i ubeki! Za chwilę wyboru do Europarlamentu...Będzie to swoisty test, jednak dopiero w październiku okaże się czy ludzie tego pokroju dalej będą rządzić, czyli pluć i judzić, i czy my, ludzie dobrej woli, potrafimy się zmobilizować i wysłać tych szkodników w niebyt...
Basic :cyt. Może dobrą metodą byłoby bojkotowanie tego rodzaju ludzi. Gdyż słowa słusznej krytyki, mogą odbierać jako prześladowanie. I czuć się, prawie jak Jezus, ukrzyżowany za głoszenie prawdy. Tłumaczenie, przytaczanie rozsądnych argumentów, do niczego nie doprowadzi, gdyż wyjałowionym, zmanipulowanym móżdżkom, obca jest umiejętność samodzielnego myślenia....
Mają się za osoby lepsze,smutna prawda jeśli tak ma wyglądać inteligencja .
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Gdyby poważnie wsłuchać się w głos polityków i publicystów, którzy od lat diagnozują w mediach problemy naszego kraju, można by odnieść wrażenie, że naszym największym zmartwieniem nie jest wcale kryzys, bezrobocie czy demografia. Okazuje się bowiem, że Polska jest przede wszystkim krajem ludzi obłożnie chorych. "Chorych z nienawiści".Ryszard Kramarski Project
Pojawiła się ostatnio moda na prezentacje ciekawej muzy oto moja propozycjaCo o tym sądzicie ?https://www.youtube.com/watch?v=btzfCuIk9rkhttps://www.youtube.com/watch?v=fOTv_VnBKWQJak by co to nasza Polaków muza , w rocku progresywnym jesteśmy w czołówce światowejNguyen Dong z Wietnamu
Pierwszego dnia szkoły, przed rozpoczęciem lekcji, nauczycielka przedstawia klasie nowego ucznia:
- To jest Nguyen Dong z Wietnamu. Od dziś będzie waszym kolegą.
Lekcja się zaczyna. Nauczycielka mówi:
- Zobaczymy, ile pamiętacie z historii Polski. Kto wypowiedział słowa: "Mieczów ci u nas dostatek"?
W klasie cisza jak makiem zasiał, tylko Nguyen podnosi rękę i mówi:
- Władysław Jagiełło do posłów krzyżackich przed bitwą pod Grunwaldem, lipiec 1410.
- No i proszę, nie wstyd wam? Nguyen jest Wietnamczykiem, a historię Polski zna lepiej niż wy.
Czy chcecie udowodnić, że "Polak przed szkodą i po szkodzie głupi". No, jaki poeta to napisał?Znowu wstaje Nguyen.
- Jan Kochanowski w pieśni o spustoszeniu Podola, 1586.
Nauczycielka z wyrzutem spogląda na uczniów. W klasie zapada cisza. Nagle słychać czyjś głośny szept:
- Bierz dupę w troki i s*****alaj do swojego gównianego kraju.
- Kto to powiedział?! - krzyczy nauczycielka, na co Nguyen podnosi rękę i recytuje:
- Józef Piłsudski do generała Michaiła Tuchaczewskiego na przedpolach Warszawy, sierpień 1920.
W klasie robi się jeszcze ciszej. Słychać tylko, jak ktoś mruczy pod nosem:-Możesz mnie pocałować w dupę.
Nauczycielka, coraz bardziej zdenerwowana:
- Przesadziliście. Kto tym razem?Znów wstaje Nguyen.
- Andrzej Lepper do Anety Krawczyk na IV krajowym zjeździe Samoobrony, Warszawa, styczeń 2004.
Tego jest już za wiele nawet dla nauczycielki. Biedna kobieta opada na krzesło, jęcząc:
- Boże, daj mi siłę, bo zaraz zwymiotuję.
Nguyen, nie czekając na pytanie:
- Papież Jan Paweł II na widok pielgrzymki Rodziny Radia Maryja, plac św.Piotra w Rzymie, marzec 1994.
Nauczycielka traci panowanie nad sobą. Ostatkiem sił rzęzi:
- Niech ktoś zabierze stąd tę kupę gówna.
Nguyen, niczym niezrażony:
- Borys Jelcyn, wskazując na Aleksandra Kwaśniewskiego po spełnieniu dziesiątego toastu na oficjalnym obiedzie na Kremlu w Moskwie, czerwiec 1998.
Nauczycielka mdleje. Jeden z uczniów mówi ze zgrozą:
- Jezu, to dopiero lachociąg!
Nguyen reaguje natychmiast:
- Prałat Henryk Jankowski, oceniając wysiłki ministranta Mariusza Olchowika po każdej mszy w kościele św. Brygidy w Gdańsku w latach 1998-2002.
Klasa podnosi dziki wrzask. Po chwili drzwi się otwierają i wbiega wkurzony dyrektor:
- Co wy, do diabła, wyprawiacie?! Takiej bandy debili jeszcze w życiu nie widziałem!
Na co Nguyen:
- Nicolas Sarkozy do polskiej delegacji, szczyt Unii Europejski w Brukseli, październik 2008.Cisza cisz
Przepraszam w tej ciszy zapomniałamZapomniałam że Ciebie tu nie maPytam sama siebieCzy my się znamy?Wieczorem stoję znów pod tym oknemZaglądam przez szybęTu też ciszaNawet rudy kot też poszedł sobieTylko wiatr przeczesuje modrzewi splątane gałęzieI ptaki jak kiedyś śpiewem urzekająLecz to już inny czasOtulę Cię marzeniemSłowem wypieszczęI będę czekała , choć czas nie łaskawyCzwartek ,piątek ,poniedziałekNiespodzianki życie niesieZerwę szczęścia garście całeSchowam je głębokoWiem że dzielić nieraz trudno bywaSmaczne bułka ,okruch chlebaAle ja nie będę żałowałaTym co mam podzielić się będę zawsze chciałaMaj on mnie tak rozczulaZieleń jak narkotyk zawłaszczaTylko dziś jest ważneJutro to odległośćDzisiaj chcę być TwojaTyś kompasem mym dokładnymMijam ścieżki bez wylotu...Te słoneczne są coś warteRozśpiewana jest ma duszaPrzecież znów w zielone gramyhttps://youtu.be/OOtLKvsx1JoMilion samochodów!
-" Elektromobilność to pierwsza rewolucja przemysłowa, w której możemy uczestniczyć jako lider, a nie odbiorca technologii. Do 2025 roku planujemy wyprodukować milion samochodów elektrycznych!" Snuł plany w 2017 roku geniusz ekonomii- Mateusz Morawiecki, postawiony na stanowisku Premiera przez innego geniusza ekonomii, Prezesa Jarosława! Mateusz to wyśmienity bankier umiejący doskonale wydawać pieniądze, głównie nie swoje, aczkolwiek swoje też jak się ostatnio okazuje umie. Minęło dwa lata i...oto mamy Go! Pierwszy elektromobilny samochód wyprodukowany w Polsce! Nazwany został na cześć pierwszej kobiety z PiS-u na stanowisku Premiera! Bravo!
OneRepublic - Love Runs Out
https://www.youtube.com/watch?v=0OWj0CiM8WUMoja Mała Mi
Jest jedną z moich ulubionych fikcyjnych postaci.Ma złośliwy charakter, ale mimo to budzi sympatię ludzi.Mała Mi to postać, której nie można przeoczyć.Ona jest po porostu fantastyczna.A kogo Wy lubicie?
Podróże dalekie i bliskie - Kwidzyn cz.3
Piłsudskiego nr 2.
Dom z nr 4.
Piłsudskiego 4, z lewej nr 6.
Dom pod nr 3, widok od strony południowej.
Widok od strony północnej na dom z nr 3.
Piłsudskiego nr 6.
Piłsudskiego nr 6, z prawej nr 4.
Piłsudskiego nr 5.
Widok od strony południowej.
1910 , Dawne kasyno a do 1994 kino "Tęcza".
Widok na dawne kino (kasyno) od strony południowej.
Południowa część dawnego kina.
Budynek dawnego kasyna.
Nieczynne kino "Tęcza".
Widok na dawne kasyno (kino) od strony północnej Zbudowano: 1850 Dawniej: Casino Preussenhof. kino "Tęcza"
Piłsudskiego nr 9.
Piłsudskiego nr 11, widok z kierunku południowego.
Widok z kierunku płn-zachodniego.
Piłsudskiego nr 10.
Wejście do biblioteki a dawnej siedziby Urzędu Finansowego.
Lata 1920-1930 , Grünstrasse - obecnie Piłsudskiego,
1966 , Skrzyzowanie ulic Fryderyka Chopina i Józefa Piłsudskiego w Kwidzynie.
Narożna kamienica przy ul. Piłsudskiego i Chopina (z lewej).
Dom pod nr 25.
Dom pod nr 26
Narożna kamienica przy ulicy Chopina (z lewej) i Piłsudskiego (z prawej).
Widok na skrzydło pod nr 27 przy ul. Piłsudskiego.
Przedszkole "SMYK".
Widok na budynek od strony północnej, z prawej wjazd w ul. Basztową.
Kamienica pod nr 30.
Kamienica z nr 32.
Lata 1895-1901 , Kwidzyn. Katolicki kościół św. Trójcy oraz budynek sztabowy szkoły podoficerskiej (obecnie siedziba Urzędu Gminy) Kościół św. Trójcy wzniesiony został w latach 1846-1858 w stylu neogotyckim. Zaprojektowany przez K.F. Schinkela.
1909 , Kościół św. Trójcy
1910 , Kościół św. Trójcy
Kościół katolicki pw. św Trójcy.
Kościół św. Trójcy w Kwidzynie. Widok od strony ul. Piłsudskiego, w kierunku zachodnim.
Kościół św. Trójcy w Kwidzynie. Widok od strony ul. Grudziądzkiej, w kierunku wschodnim.
Budynek plebanii przy kościele św. Trójcy w Kwidzynie.
Budynek naprzeciwko kościoła św. Trójcy, mieszczący zakład pogrzebowy.
Kamienica pod nr 51, stojąca na styku ul. Piłsudskiego i Grudziądzkiej (z prawej).
Dawna Szkoła Fryderyka, współcześnie Szkoła Muzyczna I stopnia.
Lata 1912-1914 , Ulica Chopina dawna Bahnhofstrasse.
Lata 1900-1910 , Budynek szkoły w Kwidzynie. Piętrowy, podpiwniczony budynek zbudowany w latach 1861 – 1862. W latach późniejszych został powiększony. Od 1877 roku istniała tu prywatna szkoła katolicka, a od 1891 roku Szkoła Miejska (Städtische Mittelschule).
Na początku XX wieku mieścił się tu Zakład Przygotowawczy dla nauczycieli.
W budynku mają siedzibę Społeczne Gimnazjum i Społeczne Liceum Ogólnokształcące im. Polskich Noblistów w Kwidzynie oraz Społeczna Szkoła Podstawowa w Kwidzynie.
Budynek zespołu Kwidzyńskich Szkół Społecznych, widok z ul. Słowiańskiej.
Budynek przy ul. Chopina, w którym mieści się sala sportowa zespołu szkolnego.
Zespół szkolny widziany z ul. Chopina od strony Pl. Plebiscytowego.
Budynek na rogu ul. Chopina i Słowiańskiej, widok z Placu Plebiscytowego.
Kwidzyn. Dom przy ul. Chopina 8.
Lata 1914-1916 , Ulica Chopina dawna Bahnhofstrasse.
Lata 1900-1910 , Bank
1940 , Obecnie Centrum finansowo biurowe
Budynek przy ul. Kościelnej pod nr 2.
Kamienica z nr 3.
Dom pod nr 4.
3 maja 12 oraz 12A
3 maja Hotel Expol
1903 , Dworzec kolejowy w Kwidzynie. Pierwszy dworzec w Kwidzynie powstał w 1883 r. dosłownie w polu, na wschód od rogatek ówczesnego miasta. Wraz z pojawieniem się kolei miasto zaczęło systematycznie rozbudowywać się w jej kierunku. Do lat 20-tych XX w. cały wolny teren między starówką a dworcem prawie zupełnie zapełnił się nowymi budynkami. Stary dworzec, sądząc po kształcie, był parterowym dworcem barakowym w jego największej odmianie - podobnym do tych w Gardei czy Myślicach. Mimo że był bardzo prostą budowlą, to miał wydzieloną bryłę magazynu towarowego, przylegającego do prostokątnego baraku z kasą i poczekalnią. Dworce tego typu były charakterystyczne dla całej linii Toruń - Malbork.
Lata 1902-1905 , Pocztówka z widokiem dworca w Kwidzynie. Obecny budynek dworca należy do najlepiej zachowanych neogotyckich dworców z czasów pruskich. Reprezentacyjną, obszerną budowlę zaprojektowano zgodnie z gustem epoki. Przełom XIX i XX był złotym wiekiem Prus, bogacące się miasta oczekiwały od zarządu kolei pruskich KPEV zamiany prymitywnych dworców barakowych (lub innych pochodzących z początków kolei) na bardziej prestiżowe gmachy. Tam gdzie obroty to uzasadniały, budowano od podstaw nowe ceglane dworce o wyszukanych kształtach, z wyraźnym nawiązaniem do architektury krzyżackich zamków.
1904 , Dworzec kolejowy w Kwidzynie. Nowy dworzec w Kwidzynie postawiono na południe od pierwszego - barakowego (patrz porównanie stacji 1889-1928 powyżej). Budowę rozpoczęto przypuszczalnie w 1900 r. a ukończono w 1901 r.
Lata 1900-1910 , Kwidzyn - budynek dworca kolejowego. Mimo dziesiątek lat funkcjonowania zmiany w wyglądzie były raczej kosmetyczne. Szczęśliwie, w trakcie przeprowadzonego niedawno remontu dachu, zachowano dachówkę i prócz drobiazgów nic nie szpeci zabytkowej bryły. Cała stolarka drzwi wygląda na oryginalną. Wymieniono zegar. Tarcze herbowe po wojnie "zmodyfikowano". Ta z krzyżackim krzyżem znikła, zaś na drugiej czarny orzeł został zamieniony na białego.
1914 , Kwidzyn - budynek dworca kolejowego.
Lata 1910-1920 , Dworzec w Kwidzynie.
1920 , Przybywający na plebiscyt Niemcy.
20 sierpnia 1920 , Dworzec Kwidzyn. Na zdjęciu - 20 sierpnia 1920 r., po wygranym miażdżącą przewagą plebiscycie, do Kwidzyna przybyli wicekanclerz dr Heinze i minister spraw wewnętrznych Severin by oficjalnie przejąć władzę z rąk rady plebiscytowej
Lata 1920-1930 , Dworzec w Kwidzynie.
Lata 1930-1940 , Dworzec w Kwidzynie.
Lata 1930-1940 , Dworzec kolejowy.
Lata 1930-1940 , Dworzec kolejowy w Kwidzynie.
1939 , Dworzec kolejowy w Kwidzynie.
1910 , Stacja kolejowa w Kwidzynie.
Widok w stronę stacji, zdjęcie zrobione z wiaduktu w ciągu ul. Warszawskiej
Strony: 40
