Są we mnie wciąż nieodkryte wyspy
Osnute mgłą mej niewiedzy
Dziewicze ścieżki, po których nie stąpał nikt przed Tobą
Ląd mego ciała,
ostatni bastion mej cielesności ulega puchowym taranom Twych dłoni
Nad czarnym lądem mej duszy powiewa biały sztandar
Czuję, jak rodzi się we mnie kobiecość.
